Even voorstellen: Ik ben Marleen, geboren in Drenthe en op mijn 18e naar Delft verhuisd om werktuigbouwkunde te gaan studeren. Hieronder lees je mijn ervaring met studeren.
Foto: Hier woonde ik in Delft - de Vrouwjuttenland
Iets technisch studeren, een garantie voor een goede baan
Ik wilde vooral iets met wiskunde en natuurkunde en als ik er nu op terugkijk werd ik ook wel enorm beïnvloed door de hype omtrent techniek. Want als je daar iets mee ging doen dan kreeg je zeker een goede baan …
Vervolgens kwam ik in Delft en bleek alleen een papiertje met een technisch diploma niet voldoende. Nee, je moest toch ook zeker wel nominaal (binnen de gestelde tijd) en cum laude afstuderen, een buitenlandervaring, een bestuurtje en een stage bij een super vette corporate hebben gedaan. Laat ik dat allemaal maar doen, want dan zou ik verzekerd zijn van een goede baan …
In de eerste jaren feestte ik er nog wel op los maar dat werd snel minder belangrijk. Want hoe kun je een fulltime studie doen, alle tentamens direct halen met hoge cijfers en tegelijkertijd een bestuurtje doen en een bijbaan hebben om wat extra geld te verdienen. Als je daarnaast ook nog eens 3 keer in de week in de kroeg staat. Dat ging natuurlijk niet. Maar de drang was sterk bij mij, het krijgen van die goede baan …
De promiseland en keuzes maken
En dan breekt de dag aan dat je wordt aangenomen bij die goede baan. Het zou naïef zijn geweest van mij maar dan denk je dus dat je er bent. Verkeerd gegokt. Dan gaat het gewoon rustig verder met de race. Ik noem het ook wel de promiseland. Als je nu keihard werkt maak je promotie en dan kun je doorgroeien. Maar dan moet je natuurlijk wel 60 tot 80 uur in de week gaan werken. Leuk die goede baan…
Ik werd vanaf het moment dat ik ging studeren continu voor keuzes gesteld. Kiezen voor die studie, die extra curriculaire activiteiten, die baan. Ik maakte die keuzes altijd op basis van wat ik dacht dat goed voor me was, wat weer gebaseerd was op wat ik dacht dat de maatschappij goed achtte. Tot afgelopen kerst. Toen heb ik eindelijk tegen mezelf gezegd; je gaat vanaf nu keuzes maken op basis van wat je nu leuk vind. Niet meer wat goed voor je is zodat je leven later leuker wordt.
Leven voor de toekomst
Ik ben er achter dat de belofte voor later altijd blijft. Dus als je de studiekeuze maakt voor een goede baan later en je bent bij die baan, dan maak je tijdens die baan ook weer keuzes voor een betere baan later. En zo maar door.
Mijn tips voor mensen die zich hierin herkennen. Maak keuzes voor het nu. Ik heb achteraf zoveel spijt dat ik niet wat langer van mijn studententijd heb genoten. Dat ik het mezelf niet gunde om er een jaartje langer over te doen zodat ik wat vaker dat feestje kon meepakken. Dat ik altijd maar gehaast was omdat er nog 10 dingen moesten gebeuren zodat ik van alles net niet kon genieten.
Begrijp me niet verkeerd. Ik ben natuurlijk hartstikke blij dat ik een goed diploma heb met een berg aan ervaring die ik altijd in kan zetten. Dat geeft me nu het vertrouwen om in het diepe te springen, mijn baan op te zeggen en 100% voor vrijheid & ondernemen te gaan. Maar ik had zeker een aantal van die activiteiten op mijn CV kunnen laten lopen, voor iets minder hoge cijfers kunnen gaan en wat meer kunnen genieten van de studenten tijd.
Leven voor het nu
Afijn, het klinkt allemaal heel stoer en daadkrachtig maar ik ben er nog niet. Afgelopen kerst ben ik eigenlijk tot deze conclusie gekomen: Stop met leven voor de toekomst. Maar nu de uitvoering nog. De ambitie en de drang om dingen snel en efficiënt te doen zit diepgeworteld.
Het plan staat: Vanaf september mijn huis verhuren en emigreren naar een warm land. Daar leven van de inkomsten van onze beleggingen en ontdekken of ik wat meer kan leven naar waar ik zin in heb. Geen stress, gehaast en gedoe. En vooral niet meer 60 uur werken voor succes.
We gaan zien waar het schip strand. Ik hou jullie op de hoogte!
Hi Marleen, heel interessant om te lezen hoe je tot jouw inzichten bent gekomen! Ik ben wel benieuwd naar het volgende: je hebt nu ervaring opgedaan in een werkomgeving rondom doorgroei en overuren, een keiharde wereld als je het mij vraagt. Zie jij een toekomst voor je waarin je nooit meer in dienst gaat bij een organisatie?